19 listopada pary małżeńskie z Gminy Leśna Podlaska świętowały jubileusz 50-lecia pożycia małżeńskiego. Złote Gody obchodziło 8 par. Do Gminnego Ośrodka Kultury w Leśnej Podlaskiej przybyły 3 pary małżeńskie, które w imieniu Prezydenta RP medalami Za Długoletnie Pożycie Małżeńskie odznaczył wójt Leśnej Podlaskiej Paweł Kazimierski. Jubilaci otrzymali też kwiaty i „Dęby Miłości”.
Gmina uhonorowała także dwie osoby, które przeżyły ze swoja druga połową 50 lat po ślubie ale ich współmałżonkowie zmarli przed wręczeniem odznaczeń. Złote Gody uświetniły występy młodzieży szkolnej i zespołu Leśnianki.
FILM – Biper TV – Złote Gody w Gminie Leśna Podlaska (aktualizacja)
Paweł Kazimierski, wójt Leśnej Podlaskiej
Radio Biper: Wójcie, dzisiaj zastaliśmy gminę świętującą złote gody, 50 lat razem par małżeńskich z gminy leśna podlaska. Ile tych par, jak to wyglądało, co dostali i jak ważne jest to święto dla mieszkańców, dla społeczności gminy?
Paweł Kazimierski: Świętujemy, rzeczywiście, 50 lat to szmat czasu, ale tak jak rozmawiamy z mieszkańcami, mija niewiadomo kiedy. Zresztą każdy w życiu tego doświadcza, jest poniedziałek, jest piątek i znowu idziemy do pracy. Czas ucieka, 50 lat minęło, 50 lat w związku, 50 lat razem. Najczęściej więcej, bo przecież ktoś się znał wcześniej, ktoś się zakochał w wieku 18 lat, przeżył do 20, wziął ślub i trwa do tej pory. Wychował dzieci, wychował wnuki, zbudował dom. To taka retrospekcja trochę, i patrzenie co się stało, co zrobiliśmy, jak żyliśmy. I pomimo wszystkich nieszczęść, które na pewno dotykały jak w życiu wszystkich, są razem. Są razem, przeżywają, muszą być spięci wielką miłością. Proszę popatrzeć na obecny czas, na to jak teraz mówiłem, jest tak dużo euro sierot, prawda? Kilka osób wyjeżdża, zostawia rodzinę, nie wytrzymujemy próby czasu, próby rozłąki. Tutaj mamy symbol trwałości. Pyta mnie pan o ten symbol, który tutaj mam przed sobą i dlaczego akurat dąb miłości. Dąb miłości jest związany z Leśną Podlaską. Niedaleko Leśnej w uroczysku Kołowierz rośnie ponad 400-letni dąb szypułkowy. To jest oczywiście pomnik przyrody, jest wiele pomników przyrody, ale tam w latach 1884-1915, kiedy nasza świątynia była cerkwią prawosławną, kiedy tutaj głównodowodzącą zakonu była przeorysza, tam katolicy spotykali się, aby uroczyście obchodzić msze święte, czy też myślę pewnie, że i w dużej mierze takie prywatne spotkania. chrzty, śluby, msze, więc sakramenty, udzielano sakramentów świętych, i tak się stało tradycją teraz, że młodzi ludzie chodzą tam po to też żeby się spotkać, ale z rodzinami też pokazują ten pomnik przyrody jednocześnie. Dąb miłości, tak został nazwany. A dąb to symbol, od czasów germańskich, rzymskich, zawsze symbol trwałości, zawsze symbol przezwyciężania przeciwności losu, przecież zeus mieszał na dębie. Liście dęby były takim trwałym elementem, tym o czym mówię, przezwyciężania przeciwności losu. I stąd wymyśliliśmy, pomyśleliśmy, że może być to w pewnym sensie marką gminy. I tą markę już jakoś sprzedajemy. Mamy porozumienie polsko-francuskie, przekazałem naszym partnerom z Francji właśnie taki dąb miłości. I bardzo mocno podchwycili to, ponieważ symbolika akurat w tych krajach też jest znacząca. A że zrobił to nasz artysta, rzeźbiarz, młody chłopak z Droblina, to tym bardziej jest to miłe, że jest to nasze.
RB: Oczywiście, te pary oprócz tych dębów, dostały również odznaczenia głowy państwa?
Paweł Kazimierski: Zdecydowanie, bez tego nie mogłoby się odbyć. Dostali medale, odznaczeni zostali orderami i medalami za pożycie małżeńskie od pana prezydenta, jeszcze Bronisława Komorowskiego. Oczywiście te medale zostały przypięte uroczyście w klapy.
RB: To jeszcze podsumujmy. Mimo, że nie było dzisiaj wszystkich gości zaproszonych, i tych, bez których te złote gody by się nie odbyły, były trzy pary plus jedna pani, która w tym momencie jest już niestety sama, jest wdową, ale w sumie tych par w gminie Leśna było osiem.
Paweł Kazimierski: Tak, osiem par. Wiek powoduje już, że nie wszyscy mogą przybyć na tą uroczystość. Planujemy z panią przewodniczącą odwiedzić wszystkich i wszystkim przekazać i medale i te symboliczne dęby miłości.
Genowefa i Jan Suszczyk
Radio Biper: To zapytam, proste pytanie, teraz będziecie zasypywani tym pytaniem, jaka jest recepta na długie udane małżeństwo?
Genowefa Suszczyk: Nie wiem. Już mówiłam panu też, że różnie to jest. Trzeba być głuchym, ślepym w życiu, żeby to była jakaś zgoda. Trzeba być nieupartym jakimś, ustąpić, bardziej się nie odzywać, no różnie to jest w życiu, przez życie przejdzie różnie.
RB: A jak to wygląda oczami mężczyzny?
Jan Suszczyk: Tak samo, potwierdzam.
RB: Macie dzieci, wnuki, prawnuki?
Państwo Suszczyk: Piątkę dzieci mamy i dziewięcioro wnuków.
RB: Czego wam życzyć na te kolejne lata?
Państwo Suszczyk: Zdrowia szczególnie. O to chodzi, oby zdrowie było. To wszystko jest w porządku.
RB: To dużo zdrowia życzymy i bardzo dziękujemy za tą rozmowę.
Helena i Wacław Saczuk
Radio Biper: 50 lat po ślubie, który to był rok?
Państwo Saczuk: Tysiąc dziewięćset sześćdziesiąty piąty.
RB: Tutaj w Leśnej?
Państwo Saczuk: Tak, tutaj w Leśnej.
RB: Jak to wtedy było, jak to wyglądało?
Helena Saczuk: Cywilny ślub braliśmy 28 lutego, a kościelny mieliśmy 11 kwietnia. Drugi dzień Wielkanocy, tak, zima i wiosna.
RB: Było zimno, ale serca gorące?
Helena Saczuk: Tak
Wacław Saczuk: Na Wielkanoc było już ciepło
RB: Zapytam również i was, jaka jest recepta na te długie, długie dobre małżeństwo? Jest jakaś recepta, istnieje?
Wacław Saczuk: Jest. Ustępować jedno drugiemu, nie szkodzić.
Helena Saczuk: Wyrozumiałość najważniejsza, zgodność, przebaczenie.
Wacław Saczuk: Jak coś tego to przebaczać.
Helena Saczuk: Żeby nie było zawziętości najważniejsze.
Wacław Saczuk: No i ta wiara, która nas jeszcze trzyma kościelna. Coniedzielne chodzenie do kościoła też.
RB: Macie dzieci, wnuki?
Helena Saczuk: Dwie córki, jeden wnuk.
RB: Słuchajcie, czego wam życzyć?
Helena Saczuk: Zdrowia, więcej nam niczego nie trzeba, tylko zdrowia.
Wacław Saczuk: Bo na razie pieniądze dają, jeszcze. 
RB: Skąd jesteście, w jakiej miejscowości gminy Leśna mieszkacie?
Wacław Saczuk: Bordziłówka Stara.
RB: Myśleliście kiedyś, jak żeście zawierali ten ślub w 65 roku, że dożyjecie, że będzie to 50-lecie?
Helena Saczuk: O nie, kto to marzy o takim długim życiu. Ale przeleciało niewiadomo kiedy.
RB: Gratulujemy, życzymy zdrowia i dziękuję bardzo.
Jadwiga i Józef Jóźwiak
Radio Biper: Jaka jest wasza recepta na takie długie życie, wspólne życie małżeńskie?
Państwo Jóźwiak: Na długie życie? Przede wszystkim nie trzeba leniuchować, trzeba pracować, to lepsza przemiana materii. A co najważniejsze, jedno drugiemu mieć choć trochę wyrozumiałości i przebaczenia, bo nie ma małżeństwa, żeby jakichś tam zgrzytów, czy wcześniej czy później nie było. Ale żeby nie było tego zawzinania się jedno na drugiego i trzeba umieć się w małżeństwie pokłócić, ale umieć też przebaczyć.
RB: Powiedzcie trochę o swojej rodzinie. Doczekaliście się na pewno dzieci, wnuków, prawnuków?
Państwo Jóźwiak: Mamy trójkę dzieci i już czworo wnuków. Jeden syn mieszka w Leśnej Podlaskiej no i dwójka naszych wnucząt tutaj też mieszka.
RB: W ogóle wiedzą, że rodzice obchodzą tą 53 rocznicę?
Państwo Jóźwiak: Wiedzą, bo obchodziliśmy 50 w domu
RB: Czego wam życzyć szanowni państwo?
Państwo Jóźwiak: Zgody i zdrowia, więcej co? Zdrowia i żeby w końcu ten bałagan na świecie jakoś się uprzątnął.
RB: Bardzo dziękuję, dużo zdrowia życzymy.
Marianna Michaluk
Radio Biper: Pani Marianno, złote gody niestety bez męża, na pewno był wyjątkowym człowiekiem.
Marianna Michaluk: Przeżyłam 51 lat, bez 3 dni w związku małżeńskim. Mąż odszedł, już 3 lata jak nie żyje. Spędziliśmy nasze wspólne życie dość w miarę dobrze. Są nasi synowie, jest ich trzech. Zapoznaliśmy się z mężem jak nie miałam jeszcze 18 lat. Musiał jeszcze mąż przez sąd dopominać się o mnie. Rodzice musieli utrzymać do 18 roku życia, bo powiedział mąż, że jeśli będę miała 18 lat to nie wyjdę za niego za mąż.
RB: Niezwykłe to były początki. Tutaj w Leśnej?
MM: Tak, tu w Leśnej. Pan Władzimiruk jak ślub mi dał to pomylił się. Najpierw od kościelnego może zacznę. Kościelny ślub brałam w Witulinie, ksiądz Zubko mi dawał ślub i po miesiącu dopiero spisywaliśmy akta. Prosił mnie właśnie żeby przyjść, bo zapomniał, że akta są niezrobione. Przyjechaliśmy tutaj do Urzędu Gminy, to była jeszcze Rada Narodowa w tym czasie, to pan Władzimiruk udzielił ślubu, ale mówi „a gdzie zaświadczenie?”. Wreszcie mieliśmy to zaświadczenie, bo zaświadczenie było tylko potrzebne, jak tam dziewczyna była w ciąży. Akurat nie byłam w ciąży ale to zaświadczenie było potrzebne. Do roku czasu urodziłam pierwszego syna. I to życie było takie różne. Raz dobrze, raz źle, trzeba było być bardzo tolerancyjnym, byłam głucha, ślepa. Miałam później dość ciężko, bo przez 20 lat mój mąż w ogóle nie pracował, był chory, opiekowałam się. Był bardzo poważnie chory, także różnie to było.
RB: Aczkolwiek, te złote gody i ta uroczystość, warto, że pani na niej jest?
MM: Tak, po prostu trzeba mieć tolerancji, dużo dać z siebie, nie można się oglądać na nikogo. Nawet jak nienależny to do mnie zrobić, to jakbym miała kogoś poprosić wolę sama zrobić to, żeby był spokój, żeby wszystko grało. Nawet teraz, mam 5 wnuków, pilnuje ich, cieszę się bardzo. Już o nieszczęściach to nie będę mówiła, raczej o radościach, bo to dzisiaj taki dzień jest radosny. Także nie chcę sobie serca zatruwać.
RB: To gratulujemy, życzymy dużo zdrowia, bo to chyba najważniejsze w tym momencie. No i uśmiechu, bo to też jest ważne.
MM: No chyba aż za dużo się śmieje w swoim życiu, bo każdy mówi, chociaż ma źle, ale ona się zawsze uśmiecha, to nie wiem dlaczego.
materiał: Leśna Podlaska gmina
temat: Złote Gody mieszkańców gminy Leśna Podlaska
tekst: Marta Gzara / Leszek Niedaleki Radio Biper
film i zdjęcia: Małgorzata Mieńko Radio Biper
opracowanie: Leszek Niedaleki Radio Biper